ای امام رئوف، ای غریب غریب نواز!
به آستانة محبّت تو، دامن دامن حاجت می آوریم و صحرا صحرا کرامت می بریم.
چه کنیم که ظرفیت دست و دامن کوچک ما اندک است،
و الاّ دریای احسان تو بیکرانه است.

میلیون ها زائر را می پذیری،
نه منّت می گذاری و نه منّت می پذیری.
هرکس را به نحوی می نوازی،
تو "رضا"یی و همه را راضی بر می گردانی
و ذرّه ای از عنایت تو و ارادت ما کم نمی شود.

آنجا که فرشتگان به کفشداری حرمت مشغولند و کرّوبیان خادمان افتخاری آستان تواند،
ما کمتر از آنیم که خاک پای خستة زائرانت باشیم و "اباصلت" آستانت به شمار آییم.
اما تو زائرانت را دوست داری و در خانة خودت به حضور می پذیری.

لحظه ای که دلمان می شکند و شانه هایمان می لرزد و اشک در دیدگانمان حلقه می زند،
یعنی اذن ورودمان داده ای.
وقتی "السلام علیک" می گوییم،
رواق چشممان با قطرات اشک، آیینه کاری می شود.
آنگاه از پشت ضریح اشک،
سیمای تو را می بینیم که در هاله ای از عصمت سبز قرار دارد
و دست عنایتت بر سر زائران است
و نگاه مهربانت، ضامن آهوی دل ما می شود،
دلی که از همه جا رمیده و به حرم تو روی آورده است.
همه ی هستی ما، نذر یک لحظه حضور در کنار ضریحت باد !
ای هشتمین نور آسمان عشق و دلدادگی ....

ای راهب کلیسا کمتر بزن به ناقوس 
خاموش کن صدا را نقاره میزند طوس 
آیا مسیح ایران کم داده مرده را جان 
بردار جان خود را با ما بیا به پابوس 
آنجا که خادمینش از روی زائرینش 
گرد سفر بگیرند با بال ناز طاووس 

خجسته زاد روز امام رئوف علی بن موسی الرضا به همگان مبارک 

آرام باش، 
توکل کن، 
تفکر کن،
سپس آستین ها را بالا بزن، 
آنگاه دستان خداوند را می بینی که زودتر از تو دست بکار شده اند.
(نهج البلاغه)

اگر بعد از هر لبخندی خدا را سپاس نمی گویید ،

                                            روا نیست بعد از هر اشکی از او گلایه کنید

خوشبخت کسی نیست که مشکلی نداشته باشد

کسی خوشبخت است که :

با مشکلاتش مشکلی نداشته باشد پس خدایا این خوشبختی را نصیبم کن

نگران فردایت نباش!

خدای دیروز و امروز خدای فردا هم هست! ما اولین بار است که بندگی میکنیم اما او قرن هاست ک خدایی میکند...!

خیلی وقته که از نردبان بالا میروم
بالا میروم تا دست های خدا را بگیرم
غافل از این که خدا پایین ایستاده و نردبان را نگه داشته تا من نیفتم. . .

گل آفتاب گردان رو به نور می چرخد و آدمی رو به خدا .

اگر آفتابگردان به خاک خیره شود ، دیگر آفتابگردان نیست.

آفتابگردان هیچ وقت چیزی را با خورشید اشتباه نمی گیرد؛

اما انسان همه چیز را با خدا اشتباه می گیرد.

آفتابگردان با آفتاب آمیخته است و انسان با خدا.

بدون آفتاب، آفتابگردان می میرد؛ بدون خدا، انسان.

نام آفتابگردان همه را به یاد آفتاب می اندازد،

نام انسان آیا کسی را به یاد خدا خواهد انداخت؟

تاریخ تولدت مهم نیست..؛ تاریخ تبلورت مهمہ..؛

اهل کجا بودنت مهم نیست..؛ اهل و بجا بودنت مهمہ..؛

منطقہ زندگیت مهم نیست..؛منطق زندگیت مهمہ..؛

و از همہ مهمتر...آدم بودنت مهمہ.......

یک روز رسد غمی به اندازه کوه

                                                     یک روز رسد نشاط اندازه دشت

افسانه زندگی چنین است گلم

                                                                      در سایه کوه باید از دشت گذشت
                                                                                                              مجتبي كاشاني